ਛਾਈ ਸਰੋਤ : ਪੰਜਾਬੀ ਸਭਿਆਚਾਰ ਸ਼ਬਦਾਵਲੀ ਕੋਸ਼, ਪਬਲੀਕੇਸ਼ਨ ਬਿਊਰੋ, ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ, ਪਟਿਆਲਾ।

ਛਾਈ (ਨਾਂ,ਇ) ਵੇਖੋ : ਛਾਹੀ

ਛਾਈ ਸਰੋਤ : ਗੁਰੁਸ਼ਬਦ ਰਤਨਾਕਾਰ ਮਹਾਨ ਕੋਸ਼, ਪਬਲੀਕੇਸ਼ਨ ਬਿਊਰੋ, ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ, ਪਟਿਆਲਾ।

ਛਾਈ. ਸੰਗ੍ਯਾ—ਛਾਇਆ. ਛਾਂਉ. “ਜਿਉ ਬਾਦਰ ਕੀ ਛਾਈ.” (ਗਉ ਮ: ੯) ੨ ਪ੍ਰਤਿਬਿੰਬ ਅ਼ਕਸ. “ਮੁਕਰ ਮਾਹਿ ਜੈਸੇ ਛਾਈ.” (ਧਨਾ ਮ: ੯) ੩ ਛਾਰ. ਸੁਆਹ. “ਸਿਰ ਛਾਈ ਪਾਈ.” (ਵਾਰ ਆਸਾ) “ਮੁਖਿ ਨਿੰਦਕ ਕੈ ਛਾਈ.” (ਸੋਰ ਮ: ੫) ੪ ਖ਼ਾਕ. ਧੂਲਿ. “ਜਬ ਖਿੰਚੈ ਤਬ ਛਾਈ.” (ਸਾਰ ਛੰਤ ਮ: ੫) ੫ ਦਾਗ਼. ਮੈਲ. “ਲਥੀ ਸਭ ਛਾਈ.” (ਵਾਰ ਬਸੰ) ੬ ਵਿ—ਫੈਲੀ. ਵਿਸਤੀਰਣ ਹੋਈ. “ਕੀਰਤਿ ਜਗ ਛਾਈ.” (ਗੁਪ੍ਰਸੂ)

ਛਾਈ ਸਰੋਤ : ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਕੋਸ਼ (ਸ਼੍ਰੀਮਹਿਤ ਪੰਡਿਤ ਗਿਆਨੀ ਹਜ਼ਾਰਾ ਸਿੰਘ ਕ੍ਰਿਤ), ਡਾ. ਬਲਬੀਰ ਸਿੰਘ ਸਾਹਿਤ ਕੇਂਦਰ, ਦੇਹਰਾਦੂਨ, ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ

ਛਾਈ (ਸੰ.। ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਕਸ਼ਾੑਰ। ਹਿੰਦੀ ਛਾਰ। ਪੰਜਾਬੀ ਛਾਰ ਤੇ ਛਾਈ) ੧. ਸੁਆਹ। ਯਥਾ-‘ਸਿਰਿ ਛਾਈ ਪਾਈ ’। ਤਥਾ-‘ਜਬ ਖਿੰਚੈ ਤਬ ਛਾਈ’।

੨. (ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਛਾਯਾ) ਛਾਉਂ।

੩. ਪ੍ਰਤਿਬਿੰਬ। ਯਥਾ-‘ਮੁਕਰ ਮਾਹਿ ਜੈਸੇ ਛਾਈ’।

੪. (ਕ੍ਰਿ.) ਅਛਾਦਨ ਹੋਈ, ਪਈ, ਵਾਪਰੀ।      ਦੇਖੋ , ‘ਛਾਈ ਮਾਈ ’