ਫੂਕ ਸਰੋਤ : ਪੰਜਾਬੀ ਸਭਿਆਚਾਰ ਸ਼ਬਦਾਵਲੀ ਕੋਸ਼, ਪਬਲੀਕੇਸ਼ਨ ਬਿਊਰੋ, ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ, ਪਟਿਆਲਾ।

ਫੂਕ (ਨਾਂ,ਇ) ਮੂੰਹ ਜਾਂ ਫੂਕਣੀ ਆਦਿ ਰਾਹੀਂ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਕੱਢੀ ਹਵਾ

ਫੂਕ ਸਰੋਤ : ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕੋਸ਼ (ਸਕੂਲ ਪੱਧਰ), ਪਬਲੀਕੇਸ਼ਨ ਬਿਊਰੋ, ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ, ਪਟਿਆਲਾ।

ਫੂਕ [ਨਾਂਇ] ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ਼ ਕੱਢੀ/ਭਰੀ ਹਵਾ

ਫੂਕ ਸਰੋਤ : ਗੁਰੁਸ਼ਬਦ ਰਤਨਾਕਾਰ ਮਹਾਨ ਕੋਸ਼, ਪਬਲੀਕੇਸ਼ਨ ਬਿਊਰੋ, ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ, ਪਟਿਆਲਾ।

ਫੂਕ. ਅਨੁ. ਸੰਗ੍ਯਾ—ਸ੍ਵਾਸ. ਪ੍ਰਾਣ ਵਾਯੁ, ਜਿਸ ਤੋਂ ਫੂ ਸ਼ਬਦ ਹੁੰਦਾ ਹੈ. “ਨਿਕਸਿਆ ਫੂਕ, ਤ ਹੋਇ ਗਇਓ ਸੁਆਹਾ.” (ਆਸਾ ਮ: ੫) “ਫੂਕ ਕਢਾਏ ਢਹਿਪਵੈ.” (ਮ: ੧ ਵਾਰ ਸਾਰ) ੨ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਮੂੰਹ ਤੋਂ ਕੱਢੀ ਹੋਈ ਹਵਾ. “ਫੂਕ ਮਾਰ ਦੀਪਕ ਬਿਸਮਾਵੈ.” (ਤਨਾਮਾ) ੩ ਦੇਖੋ, ਫੂਕਣਾ. “ਇਹੁ ਤਨ ਦੇਵੈ ਫੂਕ.” (ਸ. ਕਬੀਰ) ੪ ਵਿ—ਸ਼ੋਭਾਹੀਨ. ਫਿੱਕਾ. “ਫੂਕ ਭਏ ਮੁਖ ਸੂਕ ਗਏ ਸਭ.” (ਅਜਰਾਜ)

ਫੂਕ ਸਰੋਤ : ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਕੋਸ਼ (ਸ਼੍ਰੀਮਹਿਤ ਪੰਡਿਤ ਗਿਆਨੀ ਹਜ਼ਾਰਾ ਸਿੰਘ ਕ੍ਰਿਤ), ਡਾ. ਬਲਬੀਰ ਸਿੰਘ ਸਾਹਿਤ ਕੇਂਦਰ, ਦੇਹਰਾਦੂਨ, ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ

ਫੂਕ^* (ਸੰ.। ਪੰਜਾਬੀ ਪਉਣ ਭਾਵ ਪ੍ਰਾਣ , ਸ੍ਵਾਸ ਆਉਣ ਜਾਣ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ। ਯਥਾ-‘ਨਿਕਸਿਆ ਫੂਕ ਤ ਹੋਇ ਗਇਓ ਸੁਆਹਾ’। ਤਥਾ-‘ਅੰਧੀ ਫੂਕਿ ਮੁਈ ਦੇਵਾਨੀ’। ਭਾਵ ਸੜ ਮੁਈ।

----------

* ਜਦ ਗੱਲਾਂ ਫੁਲਾ ਕੇ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਮੂੰਹ ਤੰਗ ਕਰਕੇ ਹਵਾ ਕਢੀਏ ਤਾਂ ਇਕ ਅਵਾਜ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਜੋ -ਫੂ- ਨਾਲ ਮਿਲਦੀ ਹੈ, ਇਸ -ਫੂ- ਤੋਂ ਫੂਕਣਾ ਕ੍ਰਿਯਾ ਬਣੀ ਹੈ ਤੇ ਇਸ ਤੋਂ -ਫੂਕ- ਪਦ ਆਦਿ।