ਸਿੰਗੀ ਸਰੋਤ : ਪੰਜਾਬੀ ਸਭਿਆਚਾਰ ਸ਼ਬਦਾਵਲੀ ਕੋਸ਼, ਪਬਲੀਕੇਸ਼ਨ ਬਿਊਰੋ, ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ, ਪਟਿਆਲਾ।

ਸਿੰਗੀ (ਨਾਂ,ਇ) ਦੇਸੀ ਹਿਕਮਤ ਵਜੋਂ ਸਰੀਰ ਤੇ ਪੱਛ ਲਾਉਣ ਉਪਰੰਤ, ਸਾਹ ਖਿੱਚ ਕੇ ਚੰਮੋੜਨ ਦੀ ਵਿਧੀ ਨਾਲ ਗੰਦਾ ਲਹੂ ਇੱਕ ਥਾਂ ਇਕੱਠਾ ਕਰ ਕੇ ਵਗਾਉਣ ਵਾਲੀ ਨਿੱਕੀ ਖੋਖਲੀ ਸਿੰਙੀ

ਸਿੰਗੀ ਸਰੋਤ : ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕੋਸ਼ (ਸਕੂਲ ਪੱਧਰ), ਪਬਲੀਕੇਸ਼ਨ ਬਿਊਰੋ, ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ, ਪਟਿਆਲਾ।

ਸਿੰਗੀ [ਨਾਂਇ] ਹਕੀਮਾਂ ਵਲੋਂ ਖ਼ੂਨ ਇੱਕ ਥਾਂ ਇਕੱਠਾ ਕਰਨ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਜਾਣ ਵਾਲ਼ਾ ਇੱਕ ਖੋਖਲਾ ਸਿੰਗ

ਸਿੰਗੀ ਸਰੋਤ : ਗੁਰੁਸ਼ਬਦ ਰਤਨਾਕਾਰ ਮਹਾਨ ਕੋਸ਼, ਪਬਲੀਕੇਸ਼ਨ ਬਿਊਰੋ, ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ, ਪਟਿਆਲਾ।

ਸਿੰਗੀ. ਵਿ—ਸਿੰਗ (ਸ਼੍ਰਿੰਗ) ਰੱਖਣ ਵਾਲਾ। ੨ ਸਿੰਗ ਦਾ ਬਣਿਆ ਹੋਇਆ। ੩ ਸੰਗ੍ਯਾ—ਯੋਗੀਆਂ ਦੀ ਤੁਰ੍ਹੀ, ਜੋ ਸਿੰਗ ਦੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ. “ਸਿੰਗੀ ਅਨਹਤ ਬਾਨੀ.” (ਗਉ ਮ: ੫)

ਸਿੰਗੀ ਸਰੋਤ : ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਕੋਸ਼ (ਸ਼੍ਰੀਮਹਿਤ ਪੰਡਿਤ ਗਿਆਨੀ ਹਜ਼ਾਰਾ ਸਿੰਘ ਕ੍ਰਿਤ), ਡਾ. ਬਲਬੀਰ ਸਿੰਘ ਸਾਹਿਤ ਕੇਂਦਰ, ਦੇਹਰਾਦੂਨ, ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ

ਸਿੰਗੀ ਪਸ਼ੂ ਦੇ ਸਿੰਗ ਤੋਂ ਬਣਿਆ ਇਕ ਸਾਜ਼, ਤੁਰੀ- ਜਹ ਭਉ ਨਾਹੀ ਤਹਾ ਆਸਨੁ ਬਾਧਿਓ ਸਿੰਗੀ ਅਨਹਤ ਬਾਨੀ। ਵੇਖੋ ਸਿੰਗ।

ਸਿੰਗੀ ਸਰੋਤ : ਪੰਜਾਬੀ ਕੋਸ਼ ਜਿਲਦ ਪਹਿਲੀ (ੳ ਤੋਂ ਕ)

ਸਿੰਗੀ, ਇਸਤਰੀ ਲਿੰਗ : ਖੋਖਲਾ ਸਿੰਗ ਜਿਸ ਨੂੰ ਦੇਸੀ ਹਕੀਮ ਇਲਾਜ ਵਜੋਂ ਪਿੰਡੇ ਉੱਤੇ ਲਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਦੇ ਲਾਉਣ ਨਾਲ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਦਾ ਖ਼ੂਨ ਇੱਕ ਥਾਂ ਇਕੱਠਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਰੂਮੀ (ਲਾਗੂ ਕਿਰਿਆ : ਲਾਉਣਾ)

–ਖੂਨੀ ਸਿੰਗੀ, ਇਸਤਰੀ ਲਿੰਗ : ਇੱਕ ਪਰਕਾਰ ਦੀ ਸਿੰਗੀ ਜਿਸ ਨੂੰ ਲਾਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਪਿੰਡੇ ਤੇ ਪੱਛ ਲਾ ਲਏ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਤਾਂਕਿ ਗੰਦਾ ਖੂਨ ਨਿਕਲ ਜਾਏ

–ਫੋਕੀ ਸਿੰਗੀ, ਇਸਤਰੀ ਲਿੰਗ : ਬਗ਼ੈਰ ਪੱਛਾਂ ਦੇ ਲਾਈ ਸਿੰਗੀ