ਕੰਧ ਸਰੋਤ : ਪੰਜਾਬੀ ਸਭਿਆਚਾਰ ਸ਼ਬਦਾਵਲੀ ਕੋਸ਼, ਪਬਲੀਕੇਸ਼ਨ ਬਿਊਰੋ, ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ, ਪਟਿਆਲਾ।

ਕੰਧ (ਨਾਂ,ਇ) ਇੱਟਾਂ ਪੱਥਰਾਂ ਜਾਂ ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਉਸਾਰੀ ਦੀਵਾਰ

ਕੰਧ ਸਰੋਤ : ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕੋਸ਼ (ਸਕੂਲ ਪੱਧਰ), ਪਬਲੀਕੇਸ਼ਨ ਬਿਊਰੋ, ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ, ਪਟਿਆਲਾ।

ਕੰਧ [ਨਾਂਇ] ਦੀਵਾਰ; ਪਹਾੜ ਜਾਂ ਚੱਟਾਨ ਦਾ ਸਿੱਧਾ ਖੜ੍ਹਾ ਪਾਸਾ; ਕੰਧੀ, ਕਿਨਾਰਾ; ਸਰੀਰ, ਦੇਹ

ਕੰਧ ਸਰੋਤ : ਗੁਰੁਸ਼ਬਦ ਰਤਨਾਕਾਰ ਮਹਾਨ ਕੋਸ਼, ਪਬਲੀਕੇਸ਼ਨ ਬਿਊਰੋ, ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ, ਪਟਿਆਲਾ।

ਕੰਧ. ਸੰਗ੍ਯਾ—ਦੀਵਾਰ. ਭਿੱਤਿ। ੨ ਭਾਵ—ਦੇਹ, ਜੋ ਜੀਵਾਤਮਾ ਬਿਨਾ ਕੰਧ ਸਮਾਨ ਜੜ੍ਹ ਹੈ. “ਉਡੈ ਨ ਹੰਸਾ ਪੜੈ ਨ ਕੰਧ.” (ਸਿਧਗੋਸਟਿ) ੩ ਜੜ੍ਹਮਤਿ. ਬੁੱਧਿ—ਹੀਨ. “ਪਾਹਨ ਕੀ ਪ੍ਰਿਤਮਾ ਕੋ ਅੰਧ ਕੰਧ ਹੈ ਪੁਜਾਰੀ.” (ਭਾਗੁ ਕ) ੪ ਸਿੰਧੀ. ਕੰਧ. ਗਰਦਨ. ਗ੍ਰੀਵਾ. ਸੰ. ਕੰਧਰ. ਜੋ ਕੰ (ਸਿਰ) ਨੂੰ ਧਾਰਨ ਕਰਦੀ ਹੈ. “ਨਚੇ ਕੰਧਹੀਣੰ ਕਬੰਧੰ.” (ਚੰਡੀ ੨)

੫ ਸੰ. स्कन्ध —ਸੑਕੰਧ. ਕੰਨ੍ਹਾ. ਮੋਢਾ. ਕੰਧਾ. “ਕੰਧਿ ਕੁਹਾੜਾ ਸਿਰ ਘੜਾ.” (ਸ. ਫਰੀਦ) ਦੇਖੋ, ਮਾਂਦਲ। ੬ ਦੇਖੋ, ਕੰਧੁ। ੭ ਕੰ (ਜਲ) ਨੂੰ ਜੋ ਧਾਰਨ ਕਰੇ, ਮੇਘ. ਬਾਦਲ। ੮ ਉੜੀਸੇ ਦੀ ਇੱਕ ਅਸਭ੍ਯ ਜਾਤਿ.

ਕੰਧ ਸਰੋਤ : ਪੰਜਾਬੀ ਕੋਸ਼ ਜਿਲਦ ਪਹਿਲੀ (ੳ ਤੋਂ ਕ)

ਕੰਧ, (ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ : कंध ਅਤੇ खंध; ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ : स्कन्ध) / ਇਸਤਰੀ ਲਿੰਗ : ੧. ਦੀਵਾਰ, ਦਿਵਾਲ; ੨. ਓਟ, ਪੜਦਾ; ੩. ਪਹਾੜ ਜਾਂ ਚਟਾਨ ਦਾ ਸਿੱਧਾ ਖੜਾ ਪਾਸਾ; ੪. ਖੁੱਡ ਜਾਂ ਟੋਏ ਦਾ ਪਾਸਾ; ੫. ਕੰਧੀ, ਕਿਨਾਰਾ (ਨਦੀ ਆਦਿ ਦਾ) “ਰਾਂਝਾ ਹੀਰ ਨਿਆਰੜੇ ਹੋ ਸੁੱਤੇ ਕੰਧਾਂ ਨਦੀ ਦੀਆਂ ਮਹੀਂ ਨੇ ਮੱਲੀਆਂ ਨੇ” (ਹੀਰ ਵਾਰਿਸ); ੬. ਦੇਹ, ਸਰੀਰ