ਪੂਜ ਸਰੋਤ : ਗੁਰੁਸ਼ਬਦ ਰਤਨਾਕਾਰ ਮਹਾਨ ਕੋਸ਼, ਪਬਲੀਕੇਸ਼ਨ ਬਿਊਰੋ, ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ, ਪਟਿਆਲਾ।

ਪੂਜ. ਸੰ. पूज्. ਧਾ—ਪੂਜਾ ਕਰਨਾ, ਆਦਰ ਕਰਨਾ। ੨ ਸੰਗ੍ਯਾ—ਪੂਜਾ. “ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਪੂਜ ਨ ਹੋਇ.” (ਗੂਜ ਮ: ੧) ੩ ਵਿ—ਪੂਜ੍ਯ. ਪੂਜਣ ਯੋਗ੍ਯ. “ਜਿਨ ਨਾਨਕੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੂਜਿਆ ਤਿਨ ਹਰਿ ਪੂਜ ਕਰਾਵਾ.” (ਆਸਾ ਛੰਤ ਮ: ੪) “ਸਰਬ ਪੂਜ ਚਰਨ ਗੁਰੁ ਸੇਉ.” (ਗੌਂਡ ਮ: ੫) ੪ ਸੰਗ੍ਯਾ—ਜੈਨ ਮਤ ਦਾ ਸਾਧੂ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਜੈਨੀ ਗ੍ਰਿਹਸਥੀ ਪੂਜ੍ਯ ਮੰਨਦੇ ਹਨ। ੫ ਦੇਖੋ, ਪੁਜਣਾ. “ਪੂਜ ਅਰਧ ਦਿਸਾਨ.” (ਪ੍ਰਿਥੁਰਾਜ) ੬ ਫ਼ਾ  ਪੂਜ਼. ਪਸ਼ੂ ਦੀ ਥੁਥਨੀ. ਵਧੀ ਹੋਈ ਬੂਥੀ.