ਚਕ ਸਰੋਤ : ਗੁਰੁਸ਼ਬਦ ਰਤਨਾਕਾਰ ਮਹਾਨ ਕੋਸ਼, ਪਬਲੀਕੇਸ਼ਨ ਬਿਊਰੋ, ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ, ਪਟਿਆਲਾ।

ਚਕ. ਸੰ. चक्. ਧਾ—ਚਮਕਣਾ, ਹਟਾਉਣਾ (ਨਿਵਾਰਨ ਕਰਨਾ), ਤ੍ਰਿਪਤ ਹੋਣਾ। ੨ ਸੰ. ਚਕ੍ਰ. ਸੰਗ੍ਯਾ—ਦਿਸ਼ਾ. “ਚਕ੍ਰ ਬਕ੍ਰ ਫਿਰੈ ਚਤੁਰ ਚਕ.” (ਜਾਪੁ) ੩ ਰਥ ਦਾ ਪਹੀਆ. “ਰਥ ਕੇ ਚਕ ਕਾਟਗਿਰਾਏ.” (ਕ੍ਰਿਸਨਾਵ) ੪ ਕੁੰਭਕਾਰ (ਕੁੰਭਾਰ) ਦਾ ਚਕ੍ਰ. “ਕੋਲੂ ਚਰਖਾ ਚਕੀ ਚਕੁ.” (ਵਾਰ ਆਸਾ) “ਚਕੁ ਕੁਮਿਆਰ ਭਵਾਇਆ.” (ਆਸਾ ਛੰਤ ਮ: ੪) ੫ ਖੂਹ ਦਾ ਚਕ੍ਰ , ਜਿਸ ਪੁਰ ਮਣ ਦੀ ਚਿਣਾਈ ਹੁੰਦੀ ਹੈ. “ਪੁਨ ਕਾਸਟ ਕੋ ਚਕ ਘਰਵਾਈ.” (ਗੁਪ੍ਰਸੂ) ੬ ਵਿ—ਚਕਿਤ. ਹੈਰਾਨ. “ਲਗ੍ਯੋ ਭਾਲ ਮੇ ਰਹ੍ਯੋ ਚਕ.” (ਰਾਮਾਵ) ੭ ਦੇਖੋ, ਚੱਕ.