ਪੰਕ ਸਰੋਤ : ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕੋਸ਼ (ਸਕੂਲ ਪੱਧਰ), ਪਬਲੀਕੇਸ਼ਨ ਬਿਊਰੋ, ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ, ਪਟਿਆਲਾ।

ਪੰਕ [ਨਾਂਪੁ] ਚਿੱਕੜ

ਪੰਕ ਸਰੋਤ : ਗੁਰੁਸ਼ਬਦ ਰਤਨਾਕਾਰ ਮਹਾਨ ਕੋਸ਼, ਪਬਲੀਕੇਸ਼ਨ ਬਿਊਰੋ, ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ, ਪਟਿਆਲਾ।

ਪੰਕ.ਵਿ—ਪਾਨਕ. ਪੀਣ ਵਾਲਾ। ੨ ਸੰਗ੍ਯਾ—ਫੁੱਲ ਦਾ ਮਧੁ ਪੀਣ ਵਾਲਾ ਭੌਰਾ. “ਪੰਕਜ ਫਾਥੇ ਪੰਕ ਮਹਾ ਮਦ ਗੁੰਫਿਆ.” (ਫੁਨਹੇ ਮ: ੫) ਮਹਾ ਮਦ ਵਿੱਚ ਗੁੰਫਿਤ (ਮੱਤੇ) ਭੌਰੇ ਪੰਕਜ ਵਿੱਚ ਫਾਥੇ। ੩ ਰਜ. ਧੂਲਿ. “ਤਿਨਕੀ ਪੰਕ ਪਾਈਐ ਵਡ ਭਾਗੀ.” (ਮਾਲੀ ਮ: ੪) “ਤਿਨ ਕੀ ਪੰਕ ਹੋਵੈ ਜੇ ਨਾਨਕ.” (ਗਉ ਮ: ੧) ੪ ਪੰਖ. ਖੰਭ. ਦੇਖੋ, ਪੰਕੁ ੨। ੫ ਪੰਕਜ ਦਾ ਸੰਖੇਪ. “ਉਰਧ ਪੰਕ ਲੈ ਸੂਧਾ ਕਰੈ.” (ਗਉ ਕਬੀਰ ਵਾਰ ੭) ੬ ਸੰ. पङ्क. ਚਿੱਕੜ. ਗਾਰਾ. ਕੀਚ। ੭ ਲੇਪ। ੮ ਪਾਪ. ਗੁਨਾਹ. ਐਬ.

ਪੰਕ ਸਰੋਤ : ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਕੋਸ਼ (ਸ਼੍ਰੀਮਹਿਤ ਪੰਡਿਤ ਗਿਆਨੀ ਹਜ਼ਾਰਾ ਸਿੰਘ ਕ੍ਰਿਤ), ਡਾ. ਬਲਬੀਰ ਸਿੰਘ ਸਾਹਿਤ ਕੇਂਦਰ, ਦੇਹਰਾਦੂਨ, ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ

ਪੰਕ (ਸੰ.। ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਪਙਕੑ) ੧. ਚਿਕੜ। ਯਥਾ-‘ਪੰਕ ਜੁ ਮੋਹ ਪਗੁ ਨਹੀ ਚਾਲੈ’। ਮੋਹ ਜੋ (ਫਸਾ ਲੈਣ ਵਾਲਾ) ਚਿਕੜ ਹੈ, (ਇਸ ਵਿਚ ਫਸਿਆਂ ਫੇਰ ਬ੍ਰਿਤੀ ਰੂਪੀ) ਪੈਰ ਸ੍ਵਰੂਪ ਇਸਥਿਤੀ ਵੰਨੇ ਨਹੀ ਟੁਰਦਾ।

੨. ਮਿਟੀ ਭਾਵ ਚਰਨਾ ਦੀ ਧੂੜ ਤੋਂ ਹੈ। ਯਥਾ-‘ਤਿਨ ਕੀ ਪੰਕ ਹੋਵੈ ਜੇ ਨਾਨਕੁ ਤਉ ਮੂੜਾ ਕਿਛੁ ਪਾਈ ਰੇ’।

੩. (ਸੰ.। ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਪਕਸ਼ੑ: ਪ੍ਰਾਕ੍ਰਿਤ ਪਕਖੑ। ਹਿੰਦੀ ਪੰਖ। ਪੁ. ਪੰਜਾਬੀ ਪੰਕ। ਨੰ. ਪੰਜਾਬੀ ਖੰਭ ਤੇ ਪੰਖ) ਖੰਭ, ਪਰ। ਯਥਾ-‘ਜਿਉ ਮੁਰਗਾਈ ਪੰਕੁ ਨ ਭੀਜੈ’।