ਸਵਾਰੀ ਸਰੋਤ : ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕੋਸ਼ (ਸਕੂਲ ਪੱਧਰ), ਪਬਲੀਕੇਸ਼ਨ ਬਿਊਰੋ, ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ, ਪਟਿਆਲਾ।

ਸਵਾਰੀ [ਨਾਂਇ] ਕਿਸੇ ਪਸੂ ਜਾਂ ਵਾਹਨ ਦੇ ਉੱਪਰ ਬੈਠਣ ਦੀ ਕਿਰਿਆ; ਸਵਾਰ ਹੋਣ ਲਈ ਵਰਤੋਂ ਵਿੱਚ ਲਿਆਂਦਾ ਜਾਂਦਾ ਕੋਈ ਪਸ਼ੂ ਜਾਂ ਵਾਹਨ

ਸਵਾਰੀ ਸਰੋਤ : ਗੁਰੁਸ਼ਬਦ ਰਤਨਾਕਾਰ ਮਹਾਨ ਕੋਸ਼, ਪਬਲੀਕੇਸ਼ਨ ਬਿਊਰੋ, ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ, ਪਟਿਆਲਾ।

ਸਵਾਰੀ. ਸੰਗ੍ਯਾ—ਯਾਨ. ਘੋੜਾ ਰਥ ਆਦਿ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਉੱਪਰ ਸਵਾਰ ਹੋਈਏ। ੨ ਕ੍ਰਿ. ਵਿ—ਸਵੇਰੇ. ਤੜਕੇ. ਅਮ੍ਰਿਤਵੇਲੇ. “ਅੰਤਰਿ ਗਾਵਉ, ਬਾਹਰਿ ਗਾਵਉ ਗਾਵਉ ਜਾਗਿ ਸਵਾਰੀ.” (ਆਸਾ ਮ: ੫) ੩ ਦੇਖੋ, ਸਵਾਰਣਾ. “ਜਨ ਕੀ ਪੈਜ ਸਵਾਰੀ ਆਪਿ.” (ਗੂਜ ਮ: ੫) ੪ ਸਵਾਰ ਕੇ. ਸਿੰਗਾਰ ਕੇ. “ਕਰੀ ਹੈ ਸਵਾਰੀ। ਕਰੀ ਹੈ ਸਵਾਰੀ.” (ਹਰਿਦਯਾਲ) ਕਰੀ (ਹਾਥੀ) ਹਯ (ਘੋੜਾ) ਸਿੰਗਾਰ ਕੇ, ਕੀਤੀ ਹੈ ਅਸਵਾਰੀ.

ਸਵਾਰੀ ਸਰੋਤ : ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਕੋਸ਼ (ਸ਼੍ਰੀਮਹਿਤ ਪੰਡਿਤ ਗਿਆਨੀ ਹਜ਼ਾਰਾ ਸਿੰਘ ਕ੍ਰਿਤ), ਡਾ. ਬਲਬੀਰ ਸਿੰਘ ਸਾਹਿਤ ਕੇਂਦਰ, ਦੇਹਰਾਦੂਨ, ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ

ਸਵਾਰੀ ਸੰਵਾਰ ਲਈ , ਸਜਾ ਲਈ ; ਸੰਵਾਰ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ; ਸਵਾਂਰੀ, ਸੌਣ ਸਮੇਂ। ਵੇਖੋ ਸਉਰੈ।