ਗਉ ਸਰੋਤ : ਗੁਰੁਸ਼ਬਦ ਰਤਨਾਕਾਰ ਮਹਾਨ ਕੋਸ਼, ਪਬਲੀਕੇਸ਼ਨ ਬਿਊਰੋ, ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ, ਪਟਿਆਲਾ।

ਗਉ. ਸੰ. ਗਮਨ. ਸੰਗ੍ਯਾ—ਜਾਣਾ। ੨ ਭਾਵ—ਮਰਨਾ। ੩ ਆਵਾਗਮਨ. “ਅਭਉ ਲਭਹਿ ਗਉ ਚੁਕਿਹਿ.” (ਸਵੈਯੇ ਮ: ੩ ਕੇ) ਆਵਾਗੌਣ ਮਿਟ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ੪ ਕਦਮ. ਡਿੰਘ. “ਮਨੁ ਕੇ ਨਲ ਕੇ ਚਲਤੇ ਨ ਚਲੀ ਗਉ.” (ਦੱਤਾਵ) ਮਨੁ ਅਤੇ ਨਲ ਆਦਿਕ ਰਾਜਿਆਂ ਦੇ ਮਰਨ ਸਮੇਂ ਇੱਕ ਕਦਮ ਭੀ (ਪ੍ਰਿਥਿਵੀ) ਸਾਥ ਨਹੀਂ ਚੱਲੀ. “ਭਰੋਂ ਤਿਰਛੀ ਤੁਮ ਗਉਹੈਂ.” ਤਿਰਛੀ ਡਿੰਘਾਂ ਭਰਦੇ ਹੋ। (ਕ੍ਰਿਸਨਾਵ) ੫ ਦੇਖੋ, ਗੌ.

ਗਉ ਸਰੋਤ : ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਕੋਸ਼ (ਸ਼੍ਰੀਮਹਿਤ ਪੰਡਿਤ ਗਿਆਨੀ ਹਜ਼ਾਰਾ ਸਿੰਘ ਕ੍ਰਿਤ), ਡਾ. ਬਲਬੀਰ ਸਿੰਘ ਸਾਹਿਤ ਕੇਂਦਰ, ਦੇਹਰਾਦੂਨ, ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ

ਗਉ (ਸੰ.। ਪ੍ਰਾਕ੍ਰਿਤ ਗਵ। ਪੰਜਾਬੀ ਗੌਂ) ੧. ਲੋੜ , ਵਾਸ਼ਨਾ , ਕਣੋਡ। ਯਥਾ-‘ਅਭਉ ਲਭੈ ਗਉ ਚੁਕਿਹਿ’ ਜੋ (ਅਭਉ) ਅਕਾਲ ਪੁਰਖ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਲਵੇ, ਉਸਦੀ ਗਉ ਚੁਕ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।

੨. ਗਵਨ ਭਾਵ ਜਨਮ ਮਰਨ।