ਫਿਕਾ ਸਰੋਤ : ਗੁਰੁਸ਼ਬਦ ਰਤਨਾਕਾਰ ਮਹਾਨ ਕੋਸ਼, ਪਬਲੀਕੇਸ਼ਨ ਬਿਊਰੋ, ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ, ਪਟਿਆਲਾ।

ਫਿਕਾ. ਵਿ—ਫੀਕਾ. ਬੇਰਸ. ਬੇਸੁਆਦ. “ਫਲ ਫਿਕੇ ਫੁਲ ਬਕਬਕੇ.” (ਵਾਰ ਆਸਾ) ੨ ਬਦਜ਼ਬਾਨ, ਜੋ ਮਿੱਠਾ ਨਹੀਂ ਬੋਲਦਾ. “ਫਿਕਾ ਦਰਗਹਿ ਸੁਟੀਐ, ਮੁਹ ਥੁਕਾਂ ਫਿਕੇ ਪਾਹਿ.” (ਵਾਰ ਆਸਾ) ੩ ਕੌੜਾ. ਰੁੱਖਾ. “ਨਾਨਕ ਫਿਕੈ ਬੋਲਿਐ ਤਨੁ ਮਨੁ ਫਿਕਾ ਹੋਇ.” (ਵਾਰ ਆਸਾ) ੪ ਸ਼ੋਭਾਹੀਨ. “ਮਾਇਆ ਕਾ ਰੰਗ ਸਭੁ ਫਿਕਾ.” (ਸ੍ਰੀ ਮ: ੫)

ਫਿਕਾ ਸਰੋਤ : ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਕੋਸ਼ (ਸ਼੍ਰੀਮਹਿਤ ਪੰਡਿਤ ਗਿਆਨੀ ਹਜ਼ਾਰਾ ਸਿੰਘ ਕ੍ਰਿਤ), ਡਾ. ਬਲਬੀਰ ਸਿੰਘ ਸਾਹਿਤ ਕੇਂਦਰ, ਦੇਹਰਾਦੂਨ, ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ

ਫਿਕਾ (ਗੁ.। ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਅਪਕਕੑ=ਉਹ ਫਲ ਜੋ ਪੱਕਾ ਨਾ ਹੋਵੇ ਸੋ ਬੇ ਸੁਆਦ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਪੰਜਾਬੀ ਫਿੱਕਾ। ਹਿੰਦੀ ਫੀਕਾ) ੧. ਬੇ ਸੁਆਦ, ਬੇ ਰਸ , ਰੁੱਖਾ ਯਥਾ-‘ਨਾਨਕ ਫਿਕੈ ਬੋਲਿਐ ਤਨੁ ਮਨੁ ਫਿਕਾ ਹੋਇ’।

੨. ਐਸਾ ਬਚਨ ਜੋ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨਾ ਸੁਖਾਵੇ।