ਕੇਨ ਸਰੋਤ : ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕੋਸ਼ (ਸਕੂਲ ਪੱਧਰ), ਪਬਲੀਕੇਸ਼ਨ ਬਿਊਰੋ, ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ, ਪਟਿਆਲਾ।

ਕੇਨ [ਨਾਂਪੁ] ਬਾਂਸ ਵਰਗਾ ਪੌਦਾ ਜਿਸ ਤੋਂ ਕੁਰਸੀਆਂ ਆਦਿ ਬਣਦੀਆਂ ਹਨ, ਬੈਂਤ

ਕੇਨ ਸਰੋਤ : ਗੁਰੁਸ਼ਬਦ ਰਤਨਾਕਾਰ ਮਹਾਨ ਕੋਸ਼, ਪਬਲੀਕੇਸ਼ਨ ਬਿਊਰੋ, ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ, ਪਟਿਆਲਾ।

ਕੇਨ. ਕੀਅਨ. ਕੀਤੇ. ਕਰੇ. “ਊਤਮ ਹਰਿ ਹਰਿ ਕੇਨ.” (ਕਾਨ ਮ: ੪) ੨ ਸਰਵ—ਕਿਸੇ ਨੇ. ਕਿਸ ਕਰਕੇ. ਤ੍ਰਿਤੀਯਾ ਵਿਭਕ੍ਤਿ ਦਾ ਇੱਕ ਵਚਨ. “ਜੇਨ ਕੇਨ ਪ੍ਰਕਾਰੇ ਹਰਿਜਸ ਸੁਨਹੁ.” (ਆਸਾ ਛੰਤ ਮ: ੫) ਜਿਸ ਕਿਸ ਤਰਾਂ ਹਰਿਯਸ਼ ਸੁਣੋ। ੩ ਸੰਗ੍ਯਾ—ਇੱਕ ਉਪਨਿ੄ਦ, ਜਿਸ ਦੇ ਮੁੱਢ “ਕੇਨ” ਪਾਠ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਇਹ ਸੰਗ੍ਯਾ ਹੋ ਗਈ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ—ਸੋਦਰੁ, ਸੋ ਪੁਰਖੁ ਆਦਿਕ. ਕੇਨ ਉਪਨਿ੄ਦ ਦਾ ਨਾਉਂ “ਤਲਵਕਾਰ” ਭੀ ਹੈ.

ਕੇਨ ਸਰੋਤ : ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਕੋਸ਼ (ਸ਼੍ਰੀਮਹਿਤ ਪੰਡਿਤ ਗਿਆਨੀ ਹਜ਼ਾਰਾ ਸਿੰਘ ਕ੍ਰਿਤ), ਡਾ. ਬਲਬੀਰ ਸਿੰਘ ਸਾਹਿਤ ਕੇਂਦਰ, ਦੇਹਰਾਦੂਨ, ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ

ਕੇਨ (ਸ. ਨਾ.। ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਤ੍ਰਿਤੀਆ ਕਿਮੑ ਸ਼ਬਦ ਦੀ) ਕਿਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਰਕੇ। ਯਥਾ-‘ਜਨ ਕੀ ਮਹਿਮਾ ਬਰਨਿ ਨ ਸਾਕਉ ਓਇ ਊਤਮ ਹਰਿ ਹਰਿ ਕੇਨ’ ਅਨਵ੍ਯ ਇਉਂ ਹੈ-ਉਹਨਾਂ ਸੰਤਾਂ ਦਾ ਜਸ ਕਿਸੇ ਪ੍ਰਕਾਰ ਕਰ ਕੇ ਮੈਂ ਵਰਣਨ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ, ਕਿਉਂ ਜੋ ਉਹ ਹਰਿ ਦਾ ਰੂਪ ਹਨ।

ਕੇਨ ਸਰੋਤ : ਪੰਜਾਬੀ ਕੋਸ਼ ਜਿਲਦ ਪਹਿਲੀ (ੳ ਤੋਂ ਕ)

ਕੇਨ, ਪੜਨਾਂਵ : ਕਿਨ, ਕਿਸ ਨੇ

ਕੇਨ ਸਰੋਤ : ਪੰਜਾਬੀ ਕੋਸ਼ ਜਿਲਦ ਪਹਿਲੀ (ੳ ਤੋਂ ਕ)

ਕੇਨ, (ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ : Cane; ਫ਼ਰਾਂਸੀਸੀ : Canne; ਲਾਤੀਨੀ : Canna; ਯੂਨਾਨੀ : kannel= ਬੈਂਤ) \ ਇਸਤਰੀ ਲਿੰਗ : ੧. ਬੈਂਤ ਜਿਸ ਨਾਲ ਕੁਰਸੀ ਆਦਿ ਬੁਣਦੇ ਹਨ; ੨. ਪਤਲੀ ਛੜੀ, ਛੋਟੀ ਸੋਟੀ

–ਕੇਨ ਸੈਟ, ਪੁਲਿੰਗ : ਕੇਨ ਦਾ ਬਣਿਆ ਹੋਇਆ ਸੋਫ਼ਾ ਸੈੱਟ